Rozdział 30 - ,,Oj przestań pieprzyć Malfoy i wracaj mi tu na ziemię."

Rozdział 30 

I czasami świat staje się dla ciebie czarno biały, czujesz, że czegoś w nim brakuje, że nie jest kompletny. Odkąd ich zabrakło minął tydzień. W moim życiu działo się niewiele. Zima zbliżała się, przypominając mi o ich bladej skórze. Brakuje mi ich. Brakuje mi mojej dziewczyny i mojego przyjaciela. Brakuje mi Malfoyów. I jeśli byłby jakiś sposób, aby ich odzyskać, zrobiłbym wszystko. Bo prawdziwe życie nie jest takie jak w bajkach. Czasami czujesz, że happy end nie jest po prostu dla ciebie. Czujesz, że to może być koniec. Mój koniec bez nich zbliżał się coraz szybciej, a ja byłem na niego gotowy. 

*

Stałem na polanie, czułem się lekki, czułem, że mogę wszystko. Unosiłem się w stronę nieba. Czy taki właśnie miał być mój koniec? Samotny, bez rodziny i przyjaciela? Czy tak właśnie czuje się osoba, która... umiera? Wiele razy wyobrażałem sobie moją śmierć. Chciałem by była bohaterska, w obronie Hogwartu, przyjaciela lub rodziny. Chciałem, żeby po wszystkim ludzie mogli mówić ,,Tak, był z niego dobry i odważny czarodziej, mimo że zbłądził odnalazł właściwą drogę.". Nigdy nie wiedziałem czemu tak na prawdę chciałem być dobry. Może to przez dzieciństwo, którego nie miałem, a może przez chęć ochrony siostry. Nie wiem sam. Wiem, że nigdy nie chciałem jej zranić, zawsze chciałem być przy niej i dla niej. Obiecałem przecież, że jej nie opuszczę, miałem się nią opiekować. Poległem. Zawiodłem siebie i ją. Lecz co ja mogę zrobić? Sam tutaj, gdy niebo jest tak blisko?

- Po prostu nie odchodź Smoku. Walcz. 

Ten anielski głos zwrócił mój wzrok na drugą stronę strumyka. Stała tam ona. Taka jaką ją pamiętałem. Ubrana w białą, zwiewną sukienkę. 

- Aniele kiedy ja już sam nie potrafię. - rzekłem w jej stronę ze smutkiem. To była prawda, nie umiałem się oprzeć tej lekkości. W kilka minut blondynka przebiegła na druga stronę i stanęła niedaleko mnie. 

- Nigdy nie byłeś sam Draco, zawsze jesteśmy z tobą ja z Blaisem, są rodzice. Walcz. Nie poddawaj się tak łatwo. Życie bez ciebie na ziemi, nie jest wcale takie kolorowe. Pamiętasz? Mieliśmy nadrobić swoje dzieciństwo. Bez ciebie to się nie uda. Jesteś za młody na śmierć. Nie możesz nas zostawić, nie teraz ! Tęsknimy za tobą.

- Nie jestem wam potrzebny, zawadzam wam tylko. 

- Oj przestań pieprzyć Malfoy i wracaj mi tu na ziemię. Zostawiłam tam chłopaka, którego kocham, na rzecz popieprzonego braciszka, który ma wahania pewności siebie. 

Zaśmiałem się, ta mała zawsze umiała poprawić mi humor. Spojrzałem na nią i czułem, że powoli opadam. Po kilku chwilach poczułem grunt pod stopami, a już w następnym momencie w moich ramionach tkwiła moja, malutka siostrzyczka.

- Nie płacz głupia. - szepnąłem, gdy poczułem jak jej łzy moczą moją białą koszulę. Podniosła na mnie swój zapłakany wzrok. Widziałem ulgę w jej pięknych oczach, dopiero teraz zauważyłem, że włosy ma zaplecione w warkocz tak jak Blaise lubi najbardziej. Właśnie... Diabeł.

- Aniele wiesz co się dzieje z Blaisem? - zadałem pytanie. Dziewczyna spuściła wzrok, wiedziałem, że jest źle. Czułem to. - Musimy wracać. 

Powiedziałem stanowczo na co moja siostra pokiwała głową. 

- A tak w ogóle jak ty się tu znalazłaś?- zapytałem się jej, gdy szliśmy w stronę lasu. 

- Zaklęcie za pomocą, którego mnie odszukałeś, ma też inne zastosowania. Poszukałam, poczytałam i vuala, oto jestem. Szukałam cię przez kilka dni, już nawet straciłam rachubę czasu, lecz opłaciło się i znalazłam cię ty zakuty łbie. - powiedziała i wyszczerzyła swoje białe kiełki. Zaśmiałem się, chociaż powinienem poczuć się raczej urażony. 

- Wracajmy do domu Jessie. - powiedziałem obejmując siostrę. Teraz wiedziałem, że musi być dobrze. 

*

- Panie... moim zdaniem najlepszy czas na zaczęcie ataku będzie po świętach. Niech zakończą ten rok myśląc, że nic się nie wydarzy. Niech uczniowie wrócą z przerwy świątecznej. Niech trwają w radosnych nastrojach... 

- Masz rację mój drogi. W ten sposób wykażemy się nie tylko sprytem, ale także zmobilizujemy swoje siły. To będzie najpiękniejsze rozpoczęcie nowego roku w historii. 

Czarne postacie ukłoniły się przed tronem i wyszły z sali. Do postaci siedzącej na nim podpełznął wąż. Szara ręka pogłaskała zwierzę po pysku.

- Już niedługo Nagini, już niedługo uwolnimy cię z tego ciała i razem zapanujemy nad światem. Już niedługo moja droga. 

*

Dziewczyna siedziała nad jeziorem. Jej piękne włosy powiewały na wietrze. Siedziała na śniegu, lecz nie czuła zimna. Jej oczy z tęsknotą wpatrywały się w hogwardzkie jezioro. Miała jedno życzenie. By ta przeklęta, tleniona fretka wróciła do Hogwartu, by ona mogła w tajemnicy przed wszystkimi rozkoszować się jego widokiem. Tylko tego chciała. Czy życzyła sobie aż tak wiele? 

*

Stojąc na wieży astronomicznej człowiek nie liczy ile będzie spadał z niej, bo przecież jest to tylko chwila. Najważniejszy jest jednak motyw skoku. Chęć bycia z najbliższymi, czy on jest na pewno wystarczający? Wszyscy nazywają mnie Diabłem, lecz jestem Diabłem zakochanym w Aniele. Aniele, który nie wiadomo czy do mnie wróci. W Aniele poza którym nie widzę świata. W Aniele za którym bardzo tęsknie. Myśl o tym, że za chwilę mogę ją spotkać napawa mnie optymizmem. Nie wierzę, że ona wróci, nie wierzę, że tutaj, na ziemi będę mógł ją jeszcze kiedyś przytulić. Boję się. Boję się, że resztę życia będę musiał spędzić w samotności. Nie chce tego. Chcę ją. Moją dziewczynę. Moją Jessice. Stoję na krawędzi. Waham się. Czuję lekki powiew wiatru. Widzę unoszący się zielony liść na wietrze. Wiem, że to jej sprawka. Myślę o niej. Przypominam sobie każdą spędzoną z nią chwilę. Moje serce bije szybciej. Biorę głęboki wdech. Zadaję sobie pytanie : Skoczyć czy nie? Moja noga jest już za krawędzią, to jest mój koniec. 

***************************************
TADAM ! :)
Mamy nowy rozdział :) Starałam się napisać go jak najlepiej umiałam. Czy wyszło? Czekam na waszą opinie. Nie jestem pewna czy mogę go nazwać tym ,,Wow". Wiem już jednak co będzie w następnym rozdziale. Mam już na niego plan. Termin na jego napisanie daję sobie do środowej nocy. Liczę teraz jednak na wasze komentarze, które mnie bardzo motywują, chociaż dodatkowo wiem, że rozdział nie jest długi, lecz gdy piszę dłuższe to jest masło maślane :) Staram się jednak troszkę je wydłużać i wprowadzać nowe wątki, które z czasem będę wyjaśniać :) 

Pozdrawiam i do następnego :)