Rozdział 15 - ,,Serca nie oszukasz Jessico, pamiętaj. '

Rozdział 15

Leżąc na łóżku w moim prywatnym dormitorium rozmyślałam o dzisiejszym dniu. Myśl czy jestem w dobrym domu nie dawała mi spokoju. Wpatrywałam się uparcie w sufit doszukując się jakiejś odpowiedzi. Z Pokoju Wspólnego dobiegały wesołe krzyki i szybka muzyka. Uczniowie postanowili uczcić rozpoczęcie się kolejnego roku szkolnego. Wtuliłam się mocniej w poduszkę a po moim policzku spłynęła jedna, jedyna łza. Usłyszałam pukanie, niechętnie podniosłam głowę a z moich ust wypłynęło ciche Proszę. Do mojego pokoju wszedł wysoki mulat. Posłał mi uspokajający uśmiech i przysiadł na skraju mojego łóżka. Wpatrywał się we mnie z takim spokojem, że i on mi się udzielił. Siedzieliśmy w ciszy dobrze wiedząc, że tego potrzebuję najbardziej. Rozejrzałam się po pokoju. Srebro idealnie współgrało ze spokojną zielenią. Zawsze myślałam, że sypialnie węży są obskurne i nieprzyjemne. A spotkała mnie tu taka niespodzianka. Myślami wróciłam do wydarzeń rozgrywających się jeszcze jakieś 2 godziny temu w Wielkiej Sali. Na nowo przypomniałam sobie wyraz twarzy Dracona po tym jak tiara wykrzyknęła Slytherine. Ta duma, szczęście i ta miłość, którą okazywał mi na każdym kroku. To wszystko było widać w tym jednym momencie. Blaise miał minę bardzo podobną do tej co miał mój brat. Z tą różnicą, że gdyby Zabini tylko mógł to zaczął by latać po Wielkiej Sali bez użycia miotły. Potem mój wzrok padł na gryfonów. Dokładniej na trzy osoby tak bliskie jeszcze nie dawno mojemu sercu. To co zobaczyłam w ich oczach wyrażało więcej niż tysiąc słów. Wściekłość Rona, smutek Ginny i zrozumienie Harrego tak bardzo były różne. W oczach każdego z nich dostrzegłam coś innego. Inne uczucie o którym nigdy nie zapomnę. Wtedy usiadłam do nich tyłem nie mogąc znieść ich spojrzenia. I tak byłam już pod ostrzałem spojrzeń wszystkich uczniów, a wymowny wzrok moich byłych przyjaciół nie sprawiał, że czułam się komfortowo w tej sytuacji. Na kolacji za dużo nie zjadłam, a od razu po niej zamknęłam się w swoim dormitorium. W tamtym momencie dziękowałam rodzicom, że dzięki nim mam je sama. Nie jestem jednak do końca pewna czy ta samotność była dobrym wyborem. Czy to, że jestem akurat w tym domu jest dobrym rozwiązaniem.

Serca nie oszukasz Jessico, pamiętaj. 

To właśnie te słowa tiary zapadły w mojej pamięci najbardziej. Spojrzałam się na Diabła. Siedział na łóżko wpatrując się w zaczarowane okno. Był zamyślony i w tym momencie bez niczego mogłam się mu przyjrzeć. Był przystojny i tego byłam pewna, lecz był także zajęty. Zastanawiałam dlaczego mi nie powiedział o tym, że ma dziewczynę. Czy chciał zabłysnąć przed kolegami dlatego, że rozkochał w sobie naiwną Malfoy'ównę? Nie ! Stop! Ja się przecież nie zakochałam w nim. Przecież to nie jest możliwe. Lecz dlaczego tak bardzo zabolał mnie jego widok u boku innej dziewczyny? 

- Czemu mi się tak przyglądasz ? - głos Diabła wybudził mnie z moich zamyśleń. Dopiero teraz zauważyłam, że chłopak również mi się przypatruje. Moje niebieskie tęczówki spotkały się czekoladowymi tęczówkami Blaisa. Spuściłam wzrok, lecz nie na długo. Po chwili palce mulata podniosły delikatnie mój podbródek tak że na nowo wpatrywaliśmy się w siebie. 

- Jessico...Mnie nic nie łączy z Sarą. Ja.. byłem z nią przed wakacjami, lecz zerwałem z nią w dzień powrotu do Londynu. Nie oszukałbym Cię Aniele. Nie umiałbym... - jego słowa były kojące dla mojego zranionego serca. - Zaufaj mi... 

Tak bardzo chciałam mu zaufać. Tak bardzo chciałam mu wierzyć. Wpatrywałam się w jego oczy doszukując się czy jego słowa są prawdą. 

Bo przecież oczy są odzwierciedleniem duszy. 

- Chciałabym Blaise. Tak bardzo bym chciała Ci ufać bezgranicznie, lecz... daj mi czas. Ta cała sytuacja ze zmianą domu, teraz z tobą... To za dużo jak dla mnie. - tak miało być lepiej. Chciałam sobie wszystko ułożyć, lecz w tym momencie to było niemożliwe. 

- Dam Ci tyle czasu ile będziesz go potrzebować. Zrobię wszystko byś ponownie mi zaufała. - pewność bijąca od słów Zabiniego była tak wielka, że jeszcze chwila i byłam gotowa z miejsca mu zaufać.

- Po prostu bądź przy mnie... - wyszeptałam wpatrując się w jego oczy. Zaczynałam mu wierzyć, zaczynałam mu ufać, zaczynałam... no właśnie... Zaczynałam się w nim zakochiwać. Nie wiem w jaki sposób, ale już po chwili usta mulata delikatnie muskały moje. Wtuliłam się w jego silne ramiona czując poczucie bezpieczeństwa, którego w ostatnim czasie tak mi brakowało. Tą noc spędziliśmy razem. Leżąc w swoich ramionach i rozmawiając. Nie zwracaliśmy uwagi na czas. Minuty zamieniały się w godziny, które upływały jak dla mnie za szybko. Nie wiem kiedy, lecz usnęłam otulona ciepłym oddechem Diabła. 

**********************************************************
PRZEPRASZAM :( Rozdział dodawany na szybko ponieważ nie było już notki ponad tydzień. Tak więc dzisiaj dodaję i to z komputera siostry więc nie sprawdzałam ani nic. Dziękuję za wszystkie komentarze. Wiem, że jest on krótki, lecz myślę że treściwy. + Obiecuję że rozdział 16 będzie o wiele dłuższy i zapowiadam, że dodam go najprawdopodobniej w weekend ! :)